Өлеңдер ✍️

Шат мінезі жоқ,
Көзінен мұң төгіп,
Жатқанын білмейді
Бетінен кім өбіп.
Неге оны аяйды,
Ұға алмай қарайды.
Әркімге жаутаңдап,
Түсінбей маңайды.
О, бейбақ сормаңдай,
Не жаздың Тәңірге
Тым сорлы болғандай!
Ілініп кәріне
Бақытыңды орғандай.
Сүт құйып құтыдан
Еміздік беретін
Сезеді-ау жүрегі
Анасы емесін.
Омырауға тұмсығын
Көміп сүт сормайша,
Сүт иісі, ана иісі
Көкірегін алмайша,
Өксігі басылып,
Құштары қана ма!
Ананың ақ төсі
Орнықпай санаға.
Содан соң ғана ол
Таниды анасын,
Ана сүті оятады
Сәбилік санасын
Осыны сезінбей,
Қайтып ол ашылсын,
Шер көкірек өксігі
Ол қайдан басылсын!
Елжіреп егілем,
Қолымнан келер не!
Тағдырын түзетіп,
Тәңірі елер ме!
Сонау бір сұлуға
Ой-сана берер ме,
Имандылық орнап,
Оралып келер ме!
Айта алмай қойдық-ау
Бүгін біз басқа әнді.
Таңба тұр жүзінде,
Деген: мен — тастанды.