Өлеңдер ✍️

Себебі мың ауыр мұң
Үйір болды жастайын.
Жан сыздатады әлі күн
Бүйректегі тастайын.
Қанағаттан тәубәдан
Аттап әрі аспайын,
Мұңға қарай аяқты
Десең дағы баспайын,
Талап тыным бермейді
Үміт тұрады қасқайып,
Әрекетсіз тірлік тұл,
Қайда апарып тастайын!
Өмір — күрес тынымсыз,
Онысыз бел аспайсың,
Күрес — жеңу, жеңілу,
Құтқармайды, қашпайсың.
Жеңу — шаттық, жеңілсең
Мұң жоқ келіп баспайтын.
Ұзақ күндер өтеді,
Қабағыңды ашпайтын.
Көңіл жүйрік көк дөнен
Тұяғы жер баспайтын,
Жығылсаң жер көтеріп,
Бәрін қайта бастайсың.
Шөгір емес табанда,
Қолмен жұлып тастайтын
Бойындағы пәндалық
Қор ғып бағынды ашпайтын.
Ең үлкені күрестің
Пәндалықпен болса ғой
«Мен» жеңіліп, бойыңа
«Біз» көп қоңсы қонса ғой.
Өткінші бұл дүниенің бәрі де,
Шуағы да, ызғары да, зәрі де.
Баянды дер тауып көрші құбылыс,
Ең арысы уақыттың кәрі де.
Патша дейміз!
өтті, өзімен не алды?
Мирас болып өз басынан не қалды?
Адамынан жақсы деген сөз қалды,
Наданының ізі-түзі жоғалды.
Кейбірінің өлген соң ізі ашылып,
Сұмдықтары бойыңнан қан қашырып,
Ұғындырды мына пәни дүниеде
Еш нәрсені болмайтынын жасырып.
Мақтау сөзді бірінен-бірі асырып,
Айттым демей көп алдында асылық...
Бәріне де кінәлі өзі адамдар,
Құлай кетіп, мәнсап көрсе бас ұрып.
Мәнсабы бар кім болса да данышпан,
Онда мін жоқ, түскен келіп ғарыштан.
Жапырылып айнымаймыз қамыстан,
О, адамдар, қамыстыққа намыстан!
Алшаңдап аяқ
Шық басып жүрген соң
Барып,
кейбірі
Қырымнан шалып,
Әрнені түйсініп,
Білген соң танып,
Ата-ана қалады екен
Шақырып келтіре алмай
налып.
Заңдылық?
Бар да, жоқ мұнда...
Сөзімді бұрып,
Шығарма насыр.
Бәрі аралас...
Аталған ералаш
Бұл — үйренгіш
күйге енгіш
Достым, жиырмасыншы ғасыр!