Өлеңдер ✍️

Қорғасын бұлт күннің көзін жасырып,
Ақ Еділге бозғылт тұман асылып...
Ақ қанат құс алып ұшты бір кезде
Таңертеңнен құйған жауын басылып.
Алдымызда кенді Сибай, кең Сибай,
Ақтарылып кең Сибайға кен сыймай...
Сұлулыққа қосып жомарт табиғат
Салған екен түгесілмес кен сыйлай.
Жатқаннан соң ән жүлде алып, жыр ұтып,
Күн салқынын кетті ақындар ұмытып.
Сибайлықтар алауы мол жүректің
Жалынымен алды бізді жылытып.
Адамдары іздемеген жылы ұя
Жандарына енбек атты жыр ұя. 
Тізгін ұстап тәрізді аттан түсірген
Ару құрбым қолтықтады жымия.
Мекендей-ақ көптен бізге бір ұя
Болып кеттік Жүректерге
Нұр құя... Көзінде от, кеудесінде
Балға-Орақ,
Жарқыраған флотатор Нұрия.
Бұл оныншы бесжылдықта
Нұрия Қара көзін бір төңкеріп сырға ұя:
Келем дейді Чекушинаны өкшелеп,
Жетем дейді сенімменен жымия.
Мінезі әсем мақпал әлде дүрия,
Елін даңққа бөлеген бұл Нұрия.
Жүрек тербеп жыр арнасын ақындар,
Нұрияға толып кетші дүния!