Өлеңдер ✍️

Қайнарда болған екен ұлы Петр
Оқушым демегейсіз «онда не тұр!»
Онымен дидарласпай қайтпайды екен,
Төңіректің төрт бұрышынан келген нөпір.
Биік шың басында екен ескерткіші,
Қайтады көз суарып үлкен-кіші.
Ізгіден із қалмайша тұрмайды ғой
Даңқына сай да екен өнер-күші.
Әр елден келген қауым, мынау танап
«Сіздің» деп сөз етеді бізге тарап
Аз күнгі Қай нарда еткен өмірінен
Келіпті ғасыр асып аңыз тарап.
Ғажап жан деседі оны кішіпейіл,
Жаратпас жалғыздықты көпке бейіл.
Хан, қара демей өзіне ұнағанмен
Сөйлесе кетеді екен беріп пейіл.
Халыққа, қауымға үйір мінезі ашық
Жалтақты жаратпайды жаны жасық
Сүйеді алғырлықты, батылдықты
Айтсаң ем пікіріңді бүкпей ашып.
Әсте де өлтірмейді сөз атасын
Табанда мойындайды өз қатесін.
Сайысқа, күш сынауға жаны құмар,
Кісі емес әрекетсіз тек жататын.
Сауыққа сылтау іздеп бұл қаладан
Жүріп, еш лауазымын бұлдамаған
Кездесіп құрылысшыға «бұл да өнер!» деп
Бір күні ол кешке дейін үй қалаған.
Серуенге шыққан бір күн тауға қарап,
Жиынға дабырласқан келді жанап...
Мергендік салыстырып, түгел жеңіп,
Бір бөшке бәйгесіне алды шарап.
Көбейді сайыс түрі...
тағы!.. тағы!..
Өзгенің, пай-пай, жанбай қойды бағы...
Шарапқа қоса алтын тікті Петр
Және бір сайыс ойлап тапты-дағы.
Сайыс деп атағанмен ойланар іс
Тіп-тік шың, беті орман, қалың жыныс.
Асауды жайдақ мініп тіке шауып,
Шықса кім, таласы жоқ сондық жеңіс.
Тиеді алтын соған және шарап,
«Табыс жоқ талпынбайша, қылмай талап»
Дескенмен қайратына жүрегі сай
Табылмай қауым үнсіз тұрды қарап.
Әкелді асау ақбоз атты тауып,
Көңілінде ізі де жоқ қатер, қауіп.
Жарқырап қасқа маңдай ақбоз атпен
Шыңға өзі Ұлы Петр шықты шауып.
Шығып ап шың басынан айғай салды.
Дауысы аспан асып, жерді жарды.
Ақша бұлт аясында аққұс болып,
Қалықтап шың үстінде тұрып қалды.
Аздан соң жиылып жұрт шың басына
Қарапты таңданып ер тұлғасына.
Ішіпті шампан ашып саулығы үшін
Сондағы бокал әлі тұр қасында.
Ескерткіш осы шыңның нақ басында,
Өлең сөз бар мрамор тақтасында
Қоладан құйып жазған ұлы ісін
Ұлының
ұрпақ есте сақтасын да.
Шыңы деп Ұлы Петр атайды екен,
Жақсының ісі, аты кімге бөтен!
Сондықтан шартараптан келген қауым
Бас иіп, тағзым етіп кетеді екен.