Өлеңдер ✍️

Ақынның келдік ауылына
Ән-күйге бөлеп даланы.
Қау жыңғыл қалың орманның
Көркі көз жауын алады.
Көк бұйра бөркін ұшырып,
Қуанған бейне баладай,
Аңқыған жұпар ұсынып,
Қарсы алды Арақарағай.
Желекті жеңге секілді
Көрпесін төсеп ақ қардан,
Шок қайың тұрды бір кезде
Ақын қыз кеп сыр ақтарған.
Ақын қыз кеп сыр ақтарған
Қаншама сырды ап қалған –
Шок қайын сонау күндердің
Белгісі сынды сақталған...
Жалынға бөлеп ақынды,
Домалап түсті тамшы жас.
Қатты да сынар кез бар ғой,
Тас төзім ғана таусылмас.
Кім білсін елес берді ме,
Қаз басып алғаш тұрған жер.
Қиыла сұрап жеңгеден
Алтыбақан құрған жер.
Алғашқы сезім жетелеп,
Кештетіп түңғыш келген жер.
«Алысқа шырқа айым» деп
Өнерге қанат берген жер...
Толқытты ақын жүрегін,
Біз үшін дала қыс, қырау...
Болатты бордай үгіткен,
Туған жер қайран ыстық-ау!