Әңгімелер ✍️

Шеркеш Мақаш пен таз Қашқынбай бір топ жолдастарымен сау етіп, Адай Ахмет дейтіннің үйіне түсе қалады. Бұлардың ішінде бір ишан болады. Осы кезде Мәтжан кіріп келеді. Ол сәлемдесіп болар болмастан-ақ ишан бір аятты зулата жөнеледі. Аяттан соң бәрі бет сипап болғанмен, Мәтжан қолын жайған күйі отыра беріпті. Сонда Мақаш:

— Ай, Мәтжан! Бұл не өнерің? — деп сұрағанда, Мәтжан:

— Мынау ишан сау адамдарға өлім тілеп, дұға оқып отыр, ал мен сіздерді одан арашалап, тірілерге ғұмыр тілеп отырмын, — деген екен.