Әңгімелер ✍️

Бір ретте міскін дәруіш Қожанасырды тоқтатып алып, оның атына мақтау өлең айтады. Өлең біткен соң Қожекең кете бермек болған екен, дәруіш оның шаужайына жармасып:

— Қожеке, менің ақымды төле, — дейді.

— Ертең кел, — деп Қожекең кете беріпті. Ертесіне дәруіш оны базарда кезіктіріп, жабыса кетеді.

— Ақшамды бер, — дейді ол.

— Қайдағы ақша? — дейді Қожекең.

— Кеше уәде еткен жоқ па ең? Мен сені мақтап өлең айттым.

— Сен маған ешқандай бұйым берген жоқсың ба? — дейді Қожекең.

— Жоқ, берген жоқпын, — дейді дәруіш.

— Е, — депті Қожанасыр кеңкілдей күліп.

— Екеуіміз де оттаған екенбіз. Бір-бірімізге қарыз емеспіз, — депті.