Әңгімелер ✍️

Бір күні Қожанасыр есегіне күндегіден отынды көбірек артыпты. Жүгінің ауырлығынан болар, есегі қиқарлық қылып, жүрмей тұрып алыпты. Есегін ары-бері сөгіп, ұрып тұрғанын патша көріп, оған бақырып:

— Өзі кішкене жануарға осынша отын артқаның жетпегендей, оны ұрғаның не?

Қожанасыр есегінің құлағына сыбырлап:

— Ғафу ет, мені есегім, сенің осындай жоғары мәртебелі кісілерден достарыңның барын білмеп едім, — дейді.