Өлеңдер ✍️

Есенқұл мен Қозыбай уақ руындағы Батырханның баласы өлгенде былай деп көңіл айтқан екен:

— Жазмыштың ісі күшті,
Ақ сұңқар ұядан ұшты.
Кетті келмес сапарға,
Қайғысы сізге түсті.
Ақ сұңқар ұшса, тұғыры қалар,
Кау өртенсе, тұқылы қалар.
Ақыры болса қайырлы,
Арты—түбі оңалар!
Өлім деген—асусыз тау,
Бауыры бүтін бар ма сау?
Мұңсыз берді, қусыз алды,
Бұған айтар жоқ қой дау.
Жақсы құдайға да қалаулы,
Бізге де керек еді аяулы.