Өлеңдер ✍️

Асыққан алдымдағы
Ағып жатқан өмірге,
Ойымды алып толқындары—
Қарап келем Еділге.
Жатыр екен тасып өзен—
Қиялындaй халықтың.
Ағысында аққан өлең,
Тыңдай соны қалыппын.
Жатыр ағып толқынында
Хикаялар таң қылып.
Өмір томын толтыруға—
Жетер жыры мәңгілік.
Дүбірлеген даңқпенен,
Бұл өзеннің жағасы.
Тұр басында — алып берен
Еділдің зор қаласы.
Ұлы дария — зор сырлары
Шертілмеген әлі де.
Тартып шуы басындағы
Қарап келем Еділге.
Бұрынғыдан бұрқап ағып,
Тулап өзен бұлқынған.
Тартып жатыр батыр халық
Тасқын күшті толқыннан.
Тербелді де сол сырына
Шертті күйін ағашы.
Жайнатады нұр - шұғыла —
Еділдің бұл қаласы.
Жамырасты жағалары,
Жаңа толқын күй құшып.
Жарқыратып замананы,
Сәуле шашпақ Куйбышев.
Маржан атып ақ Еділден
Ойнақтап су құйыла —
Елестейді гүл егілген,
Сары даланың құмына.
Сайран етіп, ой асыға
Келе жатқан кештерде,
Көзім түсті жағасында
Жарқылдаған ГЭС - терге.
Алып елдің бейнесіндей
Уа, өзенім, шалқуың.
Коммунизм сәулесіндей,
Жаққан шамың — тартуың!