Өлеңдер ✍️

(«Луч Востока» колхозының құс өсірушісі Мария Проскуринаға)

Жарқыратқан жайлауды
Аппақ сарай шатырлы.
Алтын қызыл айдарлы
Әтеш соған шақырды.
Қызыл, ала құс сыңсып,
Қызыға біз байқадық.
Қасымызда жүр ыршып,
Қызыл шоқтар жайқалып.
Шағаладай көп тауық
Көз тұндырар, тамаша!
Шібилері шекіскен,
Бокс соққан балаша.
Сапырылысқан толқынша,
Күміс қанат дүние.
Көзді тартқан осынша,
Бұл дәулетке кім ие?
Ақ қанат қолы керілсе
Маржандай жем шашылған.
Ақ халат киіп көрінсе,
Құс біткен кетпес қасынан.
Балапан қонып қолына
Баурында құстар билеген.
Тіл қатқан шаңқан тобына,
Біз білмейтін тілменен.
Ақ жұмыртқа шашуды
Алдына тартқан әр ұя.
Құсбегісі бөктердің
Проскурина Мария.
Мың-мыңдап құстың түлегін
Мыңғырған қойдай ергізген.
Сыбанып құтты білегін
Құсына маржан тергізген.
Ақ жұмыртқа, cap уыз,
Алдынан өрбіп, таралып,
Тамсана қалып бәріміз
Марияға қарадық
Барабар ескен малына,
Ырыстың бұл ордасы.
Мың-мың құсқа Мария
Секілді бір қолбасы.
Тамаша ғой көңілге
Ақ қанаттар жарқылдап,
Өрсе колхоз көлінде
Қаз, үйректер қаңқылдап.