Өлеңдер ✍️

Көз ұшында бір белеңнен бір белең,
Жол шетінде бас шайқайды бүрлі емен.
Жотасына ғасыр теңін артып ап,
Заман атты көш барады дүрбелең.
Алдымыздан кең ашылып жыл есік,
Көңілімнен тұр келешек гүлі өсіп.
Өмір деген көш соңынан жазылмай,
Бір шуда бұлт шаң келеді ілесіп.
Ентігемін, жолдар, жолдар бұралаң,
Көңіл көзі жатқан жалпақ бір алаң.
Көш соңында сым ішектей тартылып,
Сәл босаса адам болы бұраған.
Асықпайын, кеш батқан жоқ, түс әлі,
Қиял, қиял жұртқа тастап, ұшады.
Қиялымда өмір жүзіп келеді,
Үйір-үйір толқынды алып құшағы.
Меңірейіп түк сезбестен тұр шынар,
Маңайымда мазасыз үн, бір шу бар.
Нар үстінен шаңырақты көтермей,
Уа, достар неге қарап тұрсыңдар!?
Күндер, күндер жетелеші, басташы,
Көш деген бір өмір, уақыт қоспасы.
Жол үстінде адамға адам қосылып,
Адам болмақ ғасырлардың көш басы.