Өлеңдер ✍️

Ершат інім!
Төбеңе шабытыңның кер шатырын.
Тербетіп Нұрпейістің аруағын
Ала кел ақын бабаң берсе ақылын.

Әйтеуір өлең әкел астанаға
Сөз әкел айта алмайтын басқа бала.
Торғайдай шырылдаған жаныңды әкел
Тасыған мейманасы тас қалаға.

Сусаған сағыныштан кім арылған,
Шығайын иіскелеп құмарымнан.
Есіме Есенбайды түсіретін –
Бір жұтым жұпар әкел Шұбарыңнан.

Қонатын кез болмай ма өренге бақ,
Қарағым, күмілжімей төмен қарап
Өтежан өлеңінің отын әкел
Бір шумақ былдырлаған өлеңге орап.

Ақ перзент ақыны едің Ақтөбенің,
Әлдилеп жыр-ананың бақ бөбегін.
Босатып бесігінен қол-аяғын
Айтып кел Қуандықтың жатқа өлеңін.

Алматы дуылдасын, дүркіресін,
Ақ жаңбыр өлең болып сіркіресін.
Көшені сыпыратын Камаздары
Абайдың даңғылынан жыр күресін.

Күдіктің көк тұманы түрілер шақ,
Туады тұлпарға да мінілер сәт.
Алаңдап жүрмін күнде әуежайға
Аңқылдап кеп қалар деп інім Ершат!