Өлеңдер ✍️

Алакөбе таңнан тұрып,
Бізбен бірге жарысқандай.
Жатыр бір тас алға ұмтылып,
Атылатын арыстандай.
Өзі соққан табиғаттың,
Таңырқап бір сұсты аңына.
Аялдамай тағы тарттық,
Шаһимардан қыстағына.
Тастар,тастар,жақпар-жақпар,
Таулар,таулар,қатпар-қатпар.
Солардың нақ ортасында,
Қалғып жатыр кәрі шатқал.
Ақ тұмандар ақ шаңдақтай,
Жолда тұнған ұйып қалып.
Баспалдақтар,баспалдақтар,
Кетті бізді биікке алып.
Баспалдақтар,баспалдақтар,
Санаймыз біз шетімізден.
Баспалдақтар,баспалдақтар,
Артық дейді екі жүзден.
Айнала бұлт кептерлердей,
Кеттік енді біз аспандап.
Артымызда өткелдердей,
Қалды екі жүз баспалдақ.
Бастады ол жаңа күнге,
Жол үстінде қадап шынар.
Өлтірді оны қара түнде,
Күнге қарсы қарақшылар.
Қаны оның алаулады,
Түн ішінде жанған оттай.
Жау барар жер таба алмады.
Жар іздейді жарқанаттай.
Жатыр Хамза шың басында,
Жатыр Хамза күн қасында.
Күмбезді үйде жатыр Хамза,
Жететіндей мың ғасырға.