Өлеңдер ✍️

Бұл жырларымды белгілі татар жазушысы
Ғариф Ғұбайға арнаймын.
Көп көреген түсімде
Қазан –данқы биік бұл.
Қазан қала ішінде:
Жылы желдер есіп тұр,
Нұрлы жаңбыр құйып тұр.
Жүріп жатыр сол жаңбыр
Орынына сәлемнің;
Жырларындай Тоқайдың,
Жырларындай Тақташтың,
Жырларындай Жәлелдің.
АҒЫС
Алтын табақ жердегі
Айхай Еділ,ай Еділ,
Өз ұлыңдай көр мені,
Құшағыңды жай,
Еділ.
Байтақсың бар ғаламдай
Күнкей Еділ,ұлы Еділ,
Асқақтайды жағаңда
Аппақ таңдай Кремль.
Қарауылда қабақта
Қарағайлар, қайындар.
Жан кіргізіп алапқа
Жатқан сенің жайың бар.
Құтты болып қойының
Тудың бір ұл бақ үшін,
Алып қалдың ойының
Толқыны мен ағысын.
Саябыр ет, асықпа,
Жи күшіңді, жол алыс!
Сені сонау қашыққа
Жеткізеді сол ағыс.
Айхай Еділ, ай Еділ,
Ұланғайыр жыр Еділ
Құшағыңды жай, Еділ
Күнкей Еділ, ұлы Еділ.
* * *
Мен Еділді көрдім барып май күні,
Көкке атылып жатты жалғыз оның айбыны.
Көк аспанды жатты жалғыз сыйғызып,
Лениннің ақылындай айдыны.
Еділге бар, Еділге бар шөлдесең
Сонда батыр, сонда өткен ер десең,
Қайран Еділ, ұлан байтақ болмасаң,
Сен еліме Ленинді бермес ең.
* * *
Қазанның қақ ортасында,
Қабанның көлі бар.
Отыр-дағы жартасына
Аз ғана деміңді ал.
Көл бетінде бұлттар кешеді,
Бұлтпен бірге сапарға шық.
Көл бетінде самал еседі,
Қайықтармен қатарласып.
Бұл жер орталығындай
Қазан орамдарының.
Сызылып үні естіледі
Тальян гармондарының.
Аспаннан көлге түсіп,
Қағады қанат тоты Ай.
Баяғы кездеріндей
Тұрады қарап Тоқай.