Өлеңдер ✍️

Жыр арнадым мен де ұлыңның біріндей,
Саған деген көңілім бар күніңдей.
Саған деген сезімім бар аяулы
Өзбекстан, өз бақшаңның гүліндей.
Алақанда бүкіл сенің аумағың,
Құмдарыңда бала кезде аунадым.
Алғашқы рет үзіп берген жүзімін
Ферғананың ұмытам ба бауларын?!
Бұқараның таңы ыстық тал түстей,
Январьда тұрады оған қар түспей.
Қолда кесе, саусақтары сыртылдап,
Шайханада билейді өзбек артистей.
Өзбек қызы албыраған анардай,
Әндіжанда туа қалған жаңа айдай.
Кетті-ау, шіркін, қазақ ақын қиялы,
Гүл бақшаңа бұлбұл болып қона алмай.
Самарқанның шығып оқшау иығы,
Жарысады мұнаралар биігі.
Көк тастарды тесіп өткен тамшы жас —
Науаидың қасіреті мен күйігі.
Онда зерлі тақиядай тұнық көк,
Соның қиын құпиясын біліп көп.
Өзі жерде, ойы аспан төрінде
Қатты ұйқыда қатып қалған Ұлықбек...
Тағдырының тартылған тың арнасы,
Өзбекстан — Орта Азия ордасы.
Қара түнді басынан бір кешірген,
Қазақтардың қанды көйлек жолдасы.
Арамызды кімдер біздің бөлгендей,
Құшағымыз өзбектерге сол жердей.
Бұлбұл құстар Наманганда сайраған,
Күнде келіп бақшамызға енгендей.
Жыр арнадым мен де ұлыңның біріндей,
Саған деген көңілім бар күніңдей.
Саған деген сезімім бар аяулы,
Өзбекстан, өз бақшаңның гүліндей.