Өлеңдер ✍️

Тұрған таңғы ұйқысынан ел ерте,
Бүгінгі күн Алматыда мереке.
Көк көйлекті келіншектей кең өлке.
Әтір суын бүріккендей жел ерке.
Бүгінгі күн Алматыда мереке.
Қазақ тауы сілкіп қарлы қабағын,
Атырапқа тастайды көз жанарын.
Кеудесінен күйдей бұлақ ағады,
Күншығыстан көтерді күн жалауын,
Бүгінгі күн мерекесі даланың.
Құшағына қысып алып бидайды,
Тың даласы тыңнан бір жыр жырлайды,
Шулайды орман,
тулайды өзен тынбайды,
Қазақстан омырауында ұлы орден,
Қуанышым қойыныма сыймайды.
Өздері де кең даладай бейнелі,
Бәрі осында республика ерлері.
Жанды олардың жұлдыз болып еңбегі,
Елдің күшін, ердің ісін мадақтап
Алматымнан Ворошилов сөйледі.
Қыран бүркіт дауысындай саңқылдап,
Алатаудан шалқиды күй аңқылдап.
Бүкіл дала қалды тұнып ән тыңдап,
Жұлдызды түн, айлы аспанның астында
Толқиды ту, орденді ту жалтылдап.
1956
* * *
Сонау Торғай өзендері, көлдері,
Қайтіп қана ұмытармын мен сені.
Өзің бастап келдің мені өлеңге.
Өлең жазбай жарылам ба, өлем бе?
Әркім елге тартар қолда бар сыйын,
Менің тартар өлеңдерім жан күйім.
1956
* * *
«Болмасын,— деп,— түбінде қор»,
Істей қалсаң жақсылық.
Күндердің бір күнінде ол,
Кетеді екен қас қылып.
«Болмасын,— деп,— түбінде қор»,
Есіркесең ескеріп.
Ит сияқты түбінде ол
Кетеді екен көшке еріп.
Ондайларға жүре алмадым,
Бұдан былай дос болып.
Енді ойнап, күле алмадым,
Бара берсін қош болып.
1956