Өлеңдер ✍️

Алыстағы асқардың
Басына түн бекінді.
Алқара көк аспанның
Баку көзі секілді.
Электрлі шам жақты,
Септі жерге жұлдызды.
Баку әкеп орнатты,
Көк теңізге күндізді.
Шолып түнді қиырдан,
Басында ең биіктің.
Тұрды мығым құйылған,
Ескерткіші Кировтың.
Тек қана бір сол ара,
Бұл қалада бар биік.
Мұнара да, мұнара...
Баку жатыр далиып.
Дәл осындай бір түні
Горький дөңге шығыпты.
Көк теңізден күлкілі
Көп сырларды ұғыпты.
Көз алмапты құмартып,
Шұғыладан төгілген.
Көріпті оны тым артық,
Италия көгінен.
Көрем десең қаланы,
Шық дөңеске іңірде.
Жұт теңіздің самалын
Жан Бакудың түнінде.
1956