Өлеңдер ✍️

Уа, досым, олпы-солпы сол қалпыммын,
Мен үшін керегі жоқ зор даңқыңның.
Емеспін ефрейтор я сержант,
Өлеңнің қарапайым солдатымын.
Майданның кеткен бір кез оғы жыртып,
Бүгілген саусақтарым, қолым тыртық.
Түндерде тулап соғып тыншымайды,
Жүрегім жыр жолына болып ынтық.
Соғыстың кетсе де еріп суық қары,
Ол күнді жаным әлі үмытпады.
Сырқырап сала берер жаралы қол,
Ойнаса Алатаудың бұлттары.
Бірақ та зырылдаған жүйрік қалам,
Жырымды оятады ұйықтаған.
Кетеді күн еңкейіп бөлмеме кеп,
Қуатты шұғыласын құйып маған.
Демеймін жаралы едім, бітініп ем,
Демеймін барлығын мен бітіріп ем.
Сондықтан түндер бойы ой ұшады,
Бұрқырап темекінің түтінімен.
1956