Өлеңдер ✍️

I
Аунақшып жатқан кез еді,
Аспаннан жаңбыр жер тілеп.
Текенің тентек өзені,
Теріске ақты тентіреп.
Жағалауда бір лашық,
Жар басында бір шығыр.
Жалғыз құман, бір қасық,
Жерошақта шымшуыр,
Кебежеде жыртық ау,
Керегеде тон, тымақ.
Төсеніші қырық құрау,
Төр алдында көнтулақ.
Жас Тұралы тұратын,
Долы өзеннен су сұрап.
Шығыр мезі қылатын,
Шиқ-шиқ етіп қыңсылап.
Жағалауда бір лашық,
Жар басында бір шығыр.
Жылды қуып жыл асып,
Қөшті күндер бұлыңғыр.
II
Өмірден жаңа от алып,
Қаптады халық қарқындап,
Маңқиған тасты қопарып,
Машина кетті алқымдап.
Жолбарыстай жон төсеп,
Тұңғиық жатты тың тыңдап
Топырлап құлап тоң кесек,
Тозаңы ұшты бұрқылдап.
Тұрғызды халық тоғанды,
Кете алмады су асып.
Долы өзенді доғарды,
Толқын да тынды жуасып.
Баяғы шығыр орнында,
Жарқырайды бір завод.
Баяғы дала жонында,
Электрлі кіл жаңа от.
Жоқ бұрынғы қосы да,
Жоқ бұрынғы мосы да.
Жұлдыздармен жайнаған,
Әрбір үй тұр осында.
Сол үйлердің бірінде,
Қарт Тұралы тұрағы.
Күндіз, түні үйінде.—
Жұлдыз жанып тұрады.
1950
* * *
Ойлашы тау биік пе, жан биік пе,
Деп едің көз жетпестей әр биікке.
Тау дейтін сол тауыңды тауып берші,
Тап қазір бірге болып Магнитте.
Мен тұрмын мұнараның төбесінде,
Тау бізден төмен қалды сенесің бе.
Күші, түсі — бәрі де өзгеріпті,
Болаты тұр адамның денесінде.