Өлеңдер ✍️

Шіркін, жеңіс жетті бір шақ,
Көптен күткен жыл құсындай.
Төктік жауға отты бұршақ,
Жүрекке кек тұрды сыймай.
Алдымызда жатыр село,
Сиқы кеткен күлге айналып.
Ыза буып көкіректі,
Сөйлеуге тіл тұр байланып.
Ұшырасты бір қарт ана,
Қар жауғандай қабағынан.
Бастады сөз күңіреніп,
Тақсіреттің тарауынан.
–Қайғы басып қам көңілді,
Қалжыратты қара түнек.
Көз алдымда сұрқиялар,
Сойды жалғыз баламды іреп.
– Ей, сұмырай, азғын жендет,
Жазықсызға жайдың торды.
Босат менің жалғызымды,—
Деп жауызға салдым қолды.
Көміп кетті жұдырықтар,
Жауып кетті қан жүзімді.
Кетті алып, көре алмадым,
Ақтық рет жалғызымды.
Аңғара алмай арғы жағын,
Естен танып ауытқыдым.
Содан бері жоғалттым мен,
Бұл дүниенің жарық күнін.
Тарс жабылды қос жанарым,
Айрылдым күн мезгілінен.
Жалғыз ұлым — жан жұлдызым
Сөнді бірге көз нұрыммен.
Өмірімде аяғымды
Анықтап нық баса алмаспын.
Тақайырсыз тас боп қатқан,
Екі көзді аша алмаспын.
— Ей, жолдастар, ей, жігіттер,
Басынбасын қаралы өлім.
Жібермейік ана кегін,
Жібермейік бала кегін!
Ана көзін ойып алып,
Жалғыз ұлын жаққан отқа.
Жауыздарға рақым жоқ,
Сал оғыңды автоматқа.
***
Сарқып алып аз күнде сабырымды,
Алыс қалып білдірдің қадіріңді.
Самал желдей сағындым әр үніңді,
Маңмаңкердей сағындым адымыңды.
Бұлдырайсың алыстан сағым болып,
Жүрек шіркін жанады жалын болып,
Сен шығасың күлімдеп күнім болып,
Сен атасың дірілдеп таңым болып.
Сенсің жалғыз күндіз-түн тілегенім,
Мың тіріліп сен десе мың өлемін.
Айқайласам жетпейді даусым менің
Ойлай-ойлай ормандай түнеремін.