Өлеңдер ✍️

Ахмет Кендірбекұлына

Араласпай, былғанышқа, былыққа,
Атың жүзіп келе жатыр тұнықта.
Ұнайтындар бар өмірде, қарағым,
Сынайтындар барлығын да ұмытпа!
Айналарсың ұлыға да ұлыққа,
Бара көрме баянсыздау қылыққа.
Қыран бүркіт қанша биік ұшқанмен,
Көксеңгірге бір қонарын ұмытпа!
Құрығыңды жалғай жүріп сырыққа,
Келіп қалар қылшылдаған қырық та.
Бой керегін, той керегін білеміз,
Бәрінен де ой керегін ұмытпа!
Арғымағың жүзе берсін тұнықта,
Айлыққа да, байлыққа да құнықпа.
Ағайының кеп екен деп ауылда,
Алматыда Ағаң барын ұмытпа!

11 наурыз, 1994 жыл