Өлеңдер ✍️

Ауыр тиіп өмірдің өткелдері,
арғымағым арыды,
көп терледі,
жетпей қалып жүреді созған қолым
тиіп тұрған гүлге де бөктердегі.
Батып-шығып үнемі тұңғиыққа,
жүре алмадым өзім де ылғи ықта,
пенделікке бұрғызбай
ақ періштем,
қашан болсын,
қалғымай,
тұрды иықта!
Қайда барсам
қалғымай ақ періштем,
қорғап келе жатады жат керістен.
Қорғап келе жатады ұшқанда да,
құшқанда да аруды тәтті өбіспен.
Қыр соңыма түскенде жау ысқырып,
тілеуімді тілейді тау ышқынып.
Көзімді де ілмеген күндерім бар,
атымды да мінбеген ауыстырып.
Алдарқатып мені де, арбай күліп,
қарсы алдымнан кезіксін қандай бүлік,
жеме-жемге келгенде
жүзі тайқып,
қалатынын байқадым сәл қаймығып.
Түгім жоқ-ау десем де тарығатын,
баяғыдай желмейді арып атым.
...Солай енді, жұрағат,
отыр тағы
ақтарып сап алдыңа барын ақын.