Өлеңдер ✍️

Түсімде (есімде жоқ нақты күні),
алыстан естіліп бір ат дүбірі,
сыңғырлап сауыт-сайман,
кіреукелер,
даламның жаңғырығып жатты қыры...
Қазақтың бұрынғы өткен батырлары,
қарасам,
қаптап келе жатыр бәрі, –
жебедей атылғалы жекпе-жекке,
ақырып,
аруағын шақырғаны;
Шақ еді шам жамырар,
күн кешкіріп,
бәрі де кәдімгідей тұрды естіліп.
Жаралы,
жаяу қалған жорықтасын
алған ба ат артына мінгестіріп;
Соңына ерген бе елі қалқан ұстар?
Қажытпай
қанды жорық,
арпалыстар,
Құйғытып қатар келе жатты бәрі –
Ер Тарғын,
Қобыланды,
Алпамыстар...
Тұрды олар айналаға қарап асқақ,
шарт та шұрт,
жау көрінсе,
араласпақ...
Жер тарпып,
оқырана ойқастайды,
Тайбурыл,
Байшұбарлар...
Қарақасқа ат...
Шоқытып шыға келіп әр қырына,
қарайды айналаның барлығына:
Дау жоқ па
алалаған ағайынды,
жау жоқ па
паналаған
жарды мына?
Азбап па
асып туған
ұрпағы әлі,
тозбап па туған жердің қырқалары?
Сай ма екен ерлерінің ер-тұрманы,
тоқ қарын,
толық па екен қымтанары?
Ел еді ежелден-ақ жыр дарыған,
жоқ па екен желіктірмес құрғақ ұран?
Қыздары баяғының гүліндей ме?
Атасы түңілмей ме ұлдарынан?
Жоқ па екен алауыздық ел ішінде,
бас берсе батырлары –
жері үшін бе?
Әділ ме ақсақалы
тезге салып
отырар тентегін де,
телісін де?
Ерлікке
ендігі ұрпақ құштар ма әлі?
Көбейіп кетпеп пе екен мыстандары?
Ағайын арасына от тастайтын,
жоқ па екен аңыс аңдыр
дұшпандары?
Қуырып жер апшысын батырларым,
Қырының
көріп келе
жатыр бәрін.
Ап-анық естіп жатып...
ояндым мен,
ақырып, аруағын шақырғанын...
Түс болды-ау, не десек те, бұл керемет,
күбірлеп ояндым мен,
бірдеме деп...
Бақытты бола түссін
деп біздерді,
бабалар әлі күнге жүр ме демеп?!
Естіліп көпке дейін ат дүбірі,
даламның жаңғырығып жатты қыры...
Жорыдым жақсылыққа мұны да бір,
түс қой деп
тура келген сәтті күні!..