Өлеңдер ✍️

Ақын аға!
Кең жазық —
Облысың Қостанай.
Ол туралы сен жазып,
Мен қалам ба қостамай?!
Мен кергенде ол өлке
Жаз бен күздің шегінде;
Кешке жақын көлеңке
Еңкейетін eгiнгe.
Ерте күні жарқырап,
Caйға тұман шөгетін;
Шық моншағын жапырақ
Алақандап төгетін.
Жел шақырып ысқырып
(Желге тарту сый дайын);
Ерте елі ic қылып,
Сапыратын бидайын.
Сонда дағы кең, жазық —
Облысың Қостанай,
Елсіз бетi құлазып
Жетпеуші еді көз талай.
Түсте қоян ұйықтағыш
Қалың шилi қырлары,
Дән теруге тоқтағыш
Жол бойында құрлары.
Бейқам еді.
Қарт жазық
Махаббатқа кенелді.
Кеше тағы хат жазып,
Қанша жігіт жөнелді
Хат келеді күнде де:
Жыр сұрайды пәлен мың.
Мен барайын — менде де
Комсомолы өлеңнің.
Күтсін Тобыл жағасы!
Шалқымасам, қолдама!
Жырдың ақбас ағасы,
Бер қолыңнан жолдама!