Туындылар ✍️

Базарға Ұлықман ұлын ертіп шықты,
Аямай, көп ішінде ұрып жықты.
Перзенті, пардасынша зар еңіреп,
Жалынып "жан ата!" деп жерге бұқты.
Қояңдай, қорқып бұта қорғалаған,
Бұтының арасына барып бұқты.
Есітіп атыраптың адамдары,
Таңырқап тамашаға жиылыпты.
– Кінәм жоқ, алжасып жүр атам менің,
Мұнша ұрып, мен сияқты ісі нықты.
Серейтер, сендер кетсең сірә, мені,
Қоймаңдар, қолындағы ал құрықты.
– Өзімнің әрбір істі айтымымша,
Тапжылтпай орындайды тыңғылықты.
Сондықтан, толымына толмай көңілім,
Сарсылтып, салды ойыма сансыз дықты.
Мағынасын бұл хиқматтың түсіне алмай,
Дағдарып, келген халық кідіріпті.
Әрине, Ұлықманның баласының,
Мән-жәйі өзі айтпай-ақ табылыпты.
Сурылып, сонда бір қыз көп ішінен,
Өзінің озаттығын білдіріпті.
– Әр істі айтса істеп, айтпаса жоқ,
Мойынға, ол мұсалдат мінген мықты.
Еткенше, өзі біліп ұра берсін,
Мойнына ауыр салмақ артып жүкті.
Сол сағат, қызға Ұлықман риза болды:
– Балама сен боларсың, – дейді жұпты.
Алдырып ата-анасын, алтын беріп,
Шақыртты, құтпа оқуға қазы, мұпты.
Той етіп, ту бие мен қойлар сойып,
Ту байлап, тұлпарларға бәйгі тікті.
Осындай сансыз үлгі тастап кейін,
Мың жасап, мезгілінде тізе бүкті.
Еш адам іш сырына жете алмайтын,
Теңізбен тең ғой олар терең түпті.
Ыбарат алып бұдан, санаң болса,
Сұлуға қос басынды бір білікті.
Отырса ол ойдан шығар өкініш ғам,
Көрсетіп, күнде мінез әр қылықты.
Алғанның жаман қатын жауы үйінде,
Кеюмен өткізгенің аз срөкті.
Сол үшін, сөзді ұзайту қажет емес,
Қысқа сөз, тыңдаушыға қызғылықты.
Деп молда Тұрмағамбет қолым қойып,
Тамамдап осылайша сөзді ірікті.