Өлеңдер ✍️

Ыбырайға ықыласан сәлем бізден,
Ер едің ел билеген озық жүзден.
Мысалы дәрежең мен дәулетіңнің,
Таудай еді көрінетін құла түзден.
Ұқсайды ат иесіне дегендей - ақ,
Жібекке жұптың анық дүр еді тізген.
Болып тұр байқауымда байтақ елге,
Анадай ұғыланына сүт емізген.
Салғанда сан жүйріктің сынағына,
Татау жоқ табынатын екіңізден.
Мақтайды досың түгіл, дұшпаның да,
Аумайтын азада еді деп бір мінезден.
Қалыпсың қапа болып әзіріне,
Тайынды Тәңірім алып ерген ізден.
Дүния қарары жоқ қар қатындай,
Хан болсын, қара болсын қай дегізген.
Кеуліңнің күл шығарар шаңын басып,
Саушы әгәр көтеріп су, бұлт теңізден.
Кейіні кеніш болады деп көп тілеп тұр,
Сабыр ет сұрайтұғын қолқам сізден.
Мұңаю мүсибатқа ерлерге ұят,
Өзіңе ұнайтұғын істі көзден!
Талайлар талабына тегіс жетті,
Қайғының қара лайын кешкен тізден.
Ай туар ай артынан таусылғанмен,
Кем ақыл кеңшіліктен күдер үзген.
Шөлстан шоп шықпайтын мырға болып,
Күжімдей көлеңкелі болар дүзген.
Иншалла, осы айтқаным анық болар,
Ел біткен орын едің көзін сүзген.
Хабарын Қанибайдың есіткенде,
Қойныма қол тыққандай болды мұзбен.
Айтуға барып кеуіл болып тұрмын,
Ұқсасты ұшан теңіз суға жүзген.
Болмаса жан аяспас жар досымсың,
Қосылған махаббатың анық, бізбен.
Әпсана әнің үшін ырсал еттім,
Кірер деп майдың - дағы дәмі тұзбен.
Деп ағаң Тұрмағамбет тоғарды сөз,
Шалдардай пышақ алып басты мүжіген.
1936