Өлеңдер ✍️

Қабанға қарсы ұмтылма "ер" дегенге,
Сортапқа тұқым шашпа"жер" дегенге!
Отырып өрт алдында, өртенбеңдер,
"Сабырлы, саспайтұғын кер" дегенге.
Болса егер кісі ақысы, көңіл бөлме
"Мазасын мынау майдың көр" дегенге.
Орныңды о бастағы таппай қалма,
Төменнен тұра ұмтылып, "тер" дегенге.
Талқанды "тәтті емес" деп теппе аяқпен,
Қарныңды қазы-қарта кернегенге.
Масығып мал-мүлікке кездескен кеп
Үй-іші үнем таппай еңірегенге.
Артықша ықыласың ауғанменен,
Сыр айтпа, сынап бұрын көрмегенге!
Бермендер "ер екен" деп ел билігін,
Құлашын құр далаға сермегенге.
Жүрмейді жүз айтқанмен ықпал еріп,
Жұртына жәрдем - көмек бермегенге.
Бағанды білген ерге басынды бер!
Дүр шашпа шашпандатып термегенге!
Болғанмен бірге туған бауырласың,
Сөз айтпа ақылыңа ермегенге!
Қайғырма, "қалайынша күнелтем?" - деп,
Қораңнан қой мен түйе ермегенге.
Тандағы тамағыңа кімдер кепіл?
"Ұшырар өлі балық өлмегенге".
"Емес, - деп, - ата-тегі бізден артық!"
Таласпа, талабы асып өрлегенге!
Бақ қонып бастарыңа, бітсе дәулет,
Көзің сал көкірегі шерлегенге!
Қолайлы өз халқыңа қызмет қыл
Белгілі бедеу сыры ерлегенге.
Күйінбе көп пұл беріп кейінінен,
Сұлулап, сыртын жауып зерлегенге.
Осы айтқан үгітімде ғибрат көп,
Отырып ой көзімен серлегенге.
Барады бойым балқып, көңілім шалқып
Сөз толғап топ ішінде терлегенге.