Өлеңдер ✍️

Алау сезім тасып-толып,
Досым айтты бір күні:
-Гүл -Аруға ғашық болып,
Ұмыттым мен күлкіні.
Айтшы досым,
Сүю деген,
Мазалау ма сезімді.
Айтшы досым,
Сүю деген,
Жазалау ма өзіңді.
Арнап соған бар жырымды,
Теңестірем араймен.
Айтшы оған жан сырымды,
Жеткіземін қалай мен?
Ол қараса гүл атамын,
Онсыз семіп қалар ма ем.
Класта да ұнатамын,
Бір тұруды Жанармен...деді Марат.
Жанар, сені,
Жан досымнан қызғандым.
Қалай көріп қанар сені,
Төбедегі қызған күн.
Бір құшаққа сиярым-ау,
Достар мені ұғар шын.
Бәлкім балаң қиялымды,
Сен тербеткен шығарсың.
Көргім келмес көзі мұңды,
Бұл дүниеде жанды мен.
Оятқан сыр сезімімді,
Сен едің-ау алдымен.
Ортамызда гүл аттың да,
Бірге ойнадың, білмедің.
Іштей ғана ұнаттым да,
Іштей ғана гүлдедім.
Сондықтан дос «қиянатын»,
Кешіргім мен келмеді.
Пәк сезімін күй алатын,
Өшіргім де келмеді.
Сені ойлаған күндеріммен,
Қаралағым келмеді.
Дос жүрегін шын берілген,
Жаралағым келмеді.
Ол дегенде /қимасам да/
Бал-бал жанды гүл өңің.
Жас жанымды қинасам да:
«Сапарларың сәтті болсын,
Армандарың тәтті болсын»-,
Деген тілек тіледім.
Қидым сені мен досыма,
Махаббатым,
Гүл атқан.
Бақытты ғой қосылса адам,
Бірін-бірі ұнатқан.
Өр қиялым дала кезді,
Берген сертке бекеммін.
Қайтер екем,
Бала кезді, қара көзді,
Ұмыта алар ма екенмін?!