Өлеңдер ✍️

Халық деген – тылсым бір:
төзімі де теңіздей,
сезімі де теңіздей,
шалқарлығы даладай,
дархандығы баладай.
Қайраты оның – қыл шылбыр,
қырқылмайтын – бір шынжыр;
Халық жады – шежіре
қара тасқа қашалған.
Сенім сөнсе, қашаннан
жанартаудай кегі де.
Түспей тұрса жерге аспан,
уақыт айтар: тарлан кім,
залымдар кім, заңғар кім.
Ел кектенсе шер басқан,
өктемсіген хандардың
жалтыр маңдай бастары
домаланып қалған мың.
Халық – селдің шыдамы
таусылғанда, бұлқынар,
кек тасқыны ұмтылар,
тас пен тақты күл қылар,
сонда ғана халықпен
ойнағанға күн туар!