Өлеңдер ✍️

А. С. Пушкиннен аударма

Әулие құрмандыққа Аполлонға
Әзірге ақын керек болмағанда,
Қанымда әуре-сарсаң дүниенің
Ол жүрер байқалмастан батып шаңға,
Ардақты ақындықтың жағы тынар,
Жаны салқын ұйқыны азық қылар.
Заманның құнарсыз көп ұлы ішінде
Бәрінен құнарсызы осы шығар.
Күн туып сақ құлаққа үн шалатын,
Бір кезде естіп қалса алла аятын.
Сілкініп, ұйқысынан сергіп қыран,
Аспанға ақын қағар жан қанатын.
Дүние ойнап-күлсе, ол мұңайып,
Жатырқап жұрт сөзінен шетке тайып,
Халықтың сәждә қылған құбласына
Имейді ол менмен басын ерге лайық.
Ақындығы алып қашып, алас ұрад
Толқынды құла түздің жағасына,
Қашар ол жат мінезді, жабайы боп,
У-шулы орманның ну ағашына...