Өлеңдер ✍️

А. С. Пушкиннен аударма

Қар боратып, қараңғы құзға шашырап,
Көпіріп кешкі, тау шулатып, сатырлап,
Дәл үстімде ұшқан қыран саңқылдап,
Күңренеді таудың ағашы.
Толқынды күн қараңғыда жарқылдап
Тұр жоғары тау басы.
Сонау құздан көшкі бірден құлады,
Салдыр-гүлдір салмақпен сайды ұрады.
Үңірейген қос құз арасындағы
Қапшағайды бекітті.
Қар шөгеріп құдіретті бураны
Бөгеді асау Теректі.
Қапелімде құрып қалып, суалып,
Қайран Терек, дауысыңды доғарып,
Артқы толқын ашуымен шіреніп,
Кеттің киіп мұз, қарды.
Қайран Терек, буырқанып, долданып,
Селдеттің сен жағаңды!
Көпке шейін кешкі судан осылып,
Жатты сүлік кеудесі іріп, есіліп.
Асты ызалы Теректен тез тесіліп,
Ақтарыла ақты өзен.
Ақ көбікті шашып, шулап, есіріп,
Жосылды қар мұзбенен.
Көшкі үстінен көсіліп кең жол жатты,
Тартынып өгіз, тағыдағы ат шапты,
Жетектеді түйесін де тоғанақты
Кең даланың көпесі.
Сол далада Эол ойнақты
Салады кектің еркесі.