Өлеңдер ✍️

Тәтті ерінді тәбәрігім сен едің,
Сәттерімді саған қидым не керім.
Жақсы болған біздің үйге енбегенің,
Жақсы болған саған үйленбегенім.

Сен туралы ойламаймын енді әр күн,
Сезімімді өлтіргенсің ең балғын.
Қол ұстасып әлдекіммен қыр астың,
Қоныс басып Шымқалада мен қалдым.

Күйдіргенсің, жандырғансың, күйгенсің,
Сүйдіргенсің, қандырғансың, сүйгенсің.
Сенің жаның жылулы енді күйге енсін,
Менің жаным күлуді енді үйренсін.

Өмір мені көшіруде, көшуде,
Өмір сені кешіруде, кешуде.
Менің қызым сенен тәтті, әдемі,
Сенің ұлың маған тартып өсуде...

Өмір солай, солай өмір, аяулым,
Баяғыдай әлі ұйқылы-ояумын.
Баяғыдай қиялимын, баламын,
Баяғыдай жарымаған жаяумын.

Баяғыдай... Сол баяғы, баяғы,
Білдей ақын болдым ақыр аяғы.
Жұлым-жұлым менің ғұмыр-күнтізбем
Жыртылумен ортасына таяды.

Зымырайды, зымырайды қалай күн,
Зілмен тектес күнәсі бар самайдың.
Қызғанышпен қарайсың сен жарыма,
Мен жарыңа мүсіркеумен қараймын.

Өткн күннің таппағанмен дерегін,
Өзімді-өзім сендірумен келемін –
Жақсы болған біздің үйге енбегенің,
Жақсы болған саған үйленбегенім...

Солай!