Өлеңдер ✍️

***
Тарылды тынысым, демім,
Қаладан безуге шақ қап.
Тірлігі құрысын дедім,
Жығылсаң кетеді таптап.
Несіне құмарттым екен,
Қатыгез мекенге мына.
Ес жисам жылап тұр екем,
Арқалап кетем бе күнә.
Ұғындым осында келіп,
Адамның аласы барын.
Көп жерде тосылған едік,
Сезінбей жаны ашығанын.
Жасыған көңілдің жасын,
Көрсетпеу керегін ұғып.
Болады өмір болғасын,
Адамға керегі де үміт.

***
Кетсем бе екен біржола ауылға енді,
Төтеп берер күшім жоқ дауылға енді.
«Үйсіз-күйсіз жүргенің қалай» – десе,
Не деп жауап беремін бауырға енді.
Алматыдан баспана бұйырмады,
Неге сонша барлығы қиындады.
Жұдырықтай жүрегім жаншылады,
Салмағы ауыр ойлардан миымдағы.
«Үй алдың ба», – дейді ылғи туысқандар,
Атадан бір туысып бір ұшқандар.
Жақсылықта бастары біріге алмай,
Жамандықта бір-бірін ұғысқандар.