Өлеңдер ✍️

Шыңылтыр аяз, мүлгиді қала,
Ән салып жатыр қар әппақ.
Қайыңдар билеп бір биді ғана,
Бозарып атты таң әппақ.
Келмесін біліп жылауға шамам,
Жазғырдым сені жарық күн.
Ақынның жанын ұға алмас адам,
Ол үшін неге қамықтым.
Тәнімді қойшы, қалтырап жаным,
Санама салды салмағын,
Жігер мен күштің сарқып ап бәрін.
Өзімді күң ғып жалдадым.
Шарапаты жоқ заманға налып,
Ай туса тұрам күбірлеп.
Шындықтың бетін қаламға қарып,
Қызымды сүйем, гүлім деп.
Ұлыма жаным-күнім деп.
Соларға қарап шүкірлік етем,
Басқа бақ қандай болады.
Өзгенің бәрі күпірлік екен,
Өмірдің соны ұқ, қонағы.