Өлеңдер ✍️

Кітапхана ішінде бір балғын қыз
Сұрап тұрды жыр жинағын досымның.
«Өлеңқұмар, япыр-ау, бұл, қай жұлдыз?!»
Деген сөзін естіп қалдым көршімнің.
Ризалықпен қарай бердім сүйсініп,
Көңілімде сөзім туып бір терең.
«Жыр абыройы, осы екен ғой тіршілік!»
Қыздың ыстық қолтығында тұрды өлең!
Алып әсер сыңғыраған үнінен
Шығарында, тағы бұрдым бетімді:
Бейне, менің ақын досым сұлумен
Қолтықтасып бара жатқан секілді...
* * *
Бала күнде сенімен
Көп ойнадым «тығылмақ».
Ол күн бейне керуен,
Көшті алысқа зуылдап.
Таптырмаушы ең сен ылғи,
Шаршатушы ең, күн ұзақ.
Сенен кіші мен сәби
Тығылғаным қызық - ақ.
Басым шөптің ішінде,
Аяғым ашық жататын.
Сол «тығылғыш кісіге»
Күліп шегің қататын.
Көңілімде өзге өкініш,
Сен сонда шындап ойнапсың.
Өскенде де тығылғыш
Мінезіңді қоймапсың.
* * *
(Қайнекейге)
Теңізде туған толқынның
Татулығы тым ыстық.
Бірінің бірі қолтығын
Сүйеп жатар, сүйісіп.
Сондай-ақ, аға, жалыным,
Сөндірме, сақтай түс мұны!
Қамқорлық алақаныңның
Жанымда жатыр ыстығы!

1954 жыл