Өлеңдер ✍️

Сырбайға

Құрдастай ойнап онымен,
Інідей жүрдім именіп.
Жаралы сол қолымен
Жіберсе жақтан бір періп.
Бетіме ыстық нұр теуіп
Көзімнен оттар ұшатын.
Уатып, қолмен көтеріп
Төсіне қайта қысатын.
Тапқасын құрдас, ағаны,
Жанынан қалғым келмейтін.
Кетуші ек кезіп даланы,
Көруге ғажап жер көркін.
Киімді кидім сол құсап,
Сондай ғып қойдым шашымды.
Қызық - ау сол бір сәби шақ.
Айнытпаушы ем даусымды.
Бір күні басын шайқады ол: —
Өз қалпыңа түс, бала!
Өзіңше үнмен айтар бол,
Үйренсең де, ұқсама!
Арада жылдар өтті көп,
Ажырадық біз содан.
Өзіме өзім бердім серт
Деп енді оған ұқсаман.
Ақын екен ол сонда,
Кейін ұғып, болжадым.
Жақсы жырдың соңына
Көрдім қойған қолдарын.
Кездестік кейін екеуміз,
Жыр үйінің ішінен.
Баяғы айтқан сертімді
Қайталай бердім ішімнен.