Өлеңдер ✍️

Ылғи таңда күн асылып аспанға
Алтын саусақ тереземе басқанда,
Қақпама кеп бір ақ білек созылып,
Ұқсар кейде аулама гүл шашқанға.
Сол гүлдерді теріп мәз боп мен қалам,
Сол гүлдерден тіл қатады кең далам,
Ол гүлдерім — өмір гүлі — газетім,
Мені байтақ дүниемен жалғаған.
Сөзі — шындық, жүрсе суыт жолы құт,
Қалам сонда достарыммен жолығып.
Сөйлейді олар әр газеттің бетінен,
Ел тірлігін, өмір қамын мол ұғып.
Қыстың көзі аппақ қырау — қар қалың,
Алыс қырда күнде ойлаған мал бабын
Малшылардың жазады олар қасынан,
Сары аязда шымырлатып бармағын.
Санамаймын, санап сөзім жетер-ме,
Олар барып үлгеретін мекенге,
Сағынса да туған елін кейде олар
Жылдар жазып, жүрер шалғай шет елде.
Отырар ма, бір табар ма ол тағат,
Сия дайын, қалам әзір, қолда хат,
Өмір сүйгіш, шындық тапқыш сол жандар
Біздің дана партияға қолқанат.
Менің абзал қаламдасым, достарым,
Күнде сендер — сағынарым, тоспағым.
Әрбір таңда мен тұрам да жүгірем
Көрсем бір қол аулама гүл шашқанын.
Сенің таңмен бірге шырқап туды үнің,
Сен өмірдің шежіресі шын бүгін,
Сен де шебер гүл бағының иесі,
Гүл қып ұсын біздің өмір шындығын!