Өлеңдер ✍️

«Көп көрген, көп жасаған адам ғой, — деп
Ескінің әңгімесін соған ғой», — деп,
Сұрайтын әдет еді қарт кісіден
Тоздырған сенен бұрын талай көйлек.
Ал қазір жиырма жасар жас адамнан
Сұрасаң, жаннан шебер шашы ағарған
Айтады өткен күннің шежіресін,
Және де болашақты ашады алдан.
Бұл қалай, адам жасы өзгерген бе?
Жастарға қарттық сонша тез келген бе?
Кеңестен қариялар кешеу қалып,
Әдейі баласына сөз берген бе?
Жоқ мұның бірі де емес, бәрі де емес,
Дәл қазір әңгіме тек кәріде емес,
Ол рас озған жылдар сырын таң ғып,
Айтатын ескі ауылдың шалы кеңес.
Адамның өзіне етпек өз күдігі
Қол байлау, бөгет болып озды күні.
Әйтпесе уақыттан озбақ үшін
Туған ол, бұрын кімдер сезді мұны?!
Соғыс деп, күн өткізіп, жанжал іздеп,
Тарихта қан жоса боп қалған із кеп.
Тараттық сан өлімнің жәрмеңкесін,
Дүниеге дүбірлетіп мына біз кеп!
Адамның шығармаққа өз дауысын
Тудық біз, уақыт одан озбау үшін,
Әкелдік жақсы ауасын жаңа таңның
Жууға дүниенің тозған ішін.
Отаным, қызметіңді жақсы атқарып
Апаттан, алапаттан сақтап қалып,
Қойдың сен әбзелдегі өз орнына
Биікке адам деген атты апарып.
Ал қазір «бір алланың бұйрығы» емес,
Уақыт жеке шапқан жүйрік емес.
Уақыт жетер сонау дөң басына
Адамдар бұрын барып құрды кеңес.
Кеше жоқ, тың далада — бүгін егін,
Бар дейсіз сиқыры мен сыры ненің?
Кеп-кеше жалаң аяқ шапқан жерде
Білдім бе қаладан көз сүрінерін!
Емеспін қарлы сақал, қырау кірпік,
Жанымды тоздырған жоқ жылдар жыртып
Емеспін қанаттарын түтіп дауыл,
Табанын тас қажаған қыран бүркіт.
Ал бірақ білем елім шежіресін,
Мейлі сұрап тарих өзі кежін!
Мейлі «мынау жастық сөздері емес,
Адамның көп жасаған сөзі!» — десін.
Дегенге «көп жасаған» келісем мен,
Дәлелім дәл сол болмақ менің сенген.
Көп жасау — уақыттың мөлшері емес,
Көп жасау — көп іс жасау, жеміс өнген.
Көр, олай божа менің еңбегімді,
Ал, өскен ертегідей елден үлгі.
Бізде адам тілегінің болды бәрі,
Әкеліп қой демесең жерге күнді!
Сол үшін, бір сол үшін сүйем сені,
Өзіңдей бар дүниеде кім еңселі?!
Тұрсың сен бар тарихтан басың озып
Сенімен өлшенеді күн өлшемі!!!