Өлеңдер ✍️

Мен бір талың жайқалған даландағы,
Қайда жүрсе, сен үшін алаң жаны.
Қойым көп деп мақтанбай, ойым көп, — деп
Сен туралы тебіреніп қалам-дағы.
Алан жаным, болады жаным алаң,
Жүрек атты семсерді жанып алам.
Қолда барға шүкірлік деген рас,
Жалынамын, қолдай жүр, жаным анам!
Отаны едің орнықты сан сабаздың,
Жан түкпірін сен үшін қанша қаздым!
Ақсақалым, әулетім, қабыл ал сен,
Таңнан тұрып өзіңе сәлем жаздым.
Алыстағы бір уыс топырағым — деп,
Ата болып, ақ тілеп отырамын — деп,
Тілсіз айтқан бұйрығын маған жетер
Керек болған күнінде шақырамын, — деп.
Бәрінен де сен күшті ана - батыр,
Саған айтар мұң менен нала жатыр,
Шашы ағарып, шаршауға жолдас болып,
Ғафуың да қартайып бара жатыр.
Кешір мені, кеш, Тобыл, Қостанайым,
Батқан жоқ көктен күнім, бастан айым,
Қайдасыңдар, келіңдер, қайран достар,
Қайдасыңдар кең пейіл жақсы, ағайын!
Адам сәби — туған жер құшағында,
Тайрандадым ботаға ұқсадым да,
Кешір мені, қаз омырау қарындастар,
Көңіл босап, сағынған бұл шағымда!
Дедім-дағы: «еңіреп бас салайын!
Дедім-дағы: қой болмас — ұстанайын!»-
Сол арпалыс жандағы не — дейсің сен?-
Сүйемін ғой, мен сені, Қостанайым!