Өлеңдер ✍️

Шаһар Ташкент төбесінен үңілсең,
Зор биіктен көре алмайсың үйін сен.
Ақ жазықтың ортасында керіліп
Секілді бір жатқан адам киімшең.
Көк шапанның айқара ашып өңірін,
Құшақ жайып, көзге тосып көңілін,
Өзбек әкәң өзі жатқан секілді,
Көп мейманның көктен тосып келуін.
Аэродром ақтасымен сырғанап,
Тоқтағанда самолетің бер қарап.
Жаңағы адам түрегеліп, алдыңнан
Күлімсіреп күтіп тұрар бір ғажап!
Төрт бұрышын керіп жайып тастаған
Дастарханда қасиетті ас-тағам.
Сәлемдесіп ақ тоқаштан үзіп жеп,
Сәкең біздің кездесуді бастаған.
Ғафур Ғулам жатқан кезде сүйісіп,
Төбемізде аспан балқып, күн ысып,
Көкіректі кетті билеп зор сезім
Рақат екен, о, шіркін, бұл туыстық!
Зымырадық, екі жақта ел тұрды,
Кәрі Ташкент кеудесі бір желпінді.
Кең көшелер бірін басып бірі озып
Бізді алысқа алып қашқан секілді.
Шаһар Ташкент - не зәулім үй бар қала,
Созылады алғы жаққа, артқа да.
Хамид Ғұлам күле қарап. Қояды
Екі сөздің бірі - ылғи «мархаба!»
Шаһар үлкен - жете алады тездеп кім,
Күлімдейді тас төбеден көздеп күн.
Біз келеміз бойлап Ташкент көшесін,
Біз келеміз құшағында Өзбектің.