Өлеңдер ✍️

Таулары көп бұл қазақтың
Даласына орнатқан.
Қаратауға күн де жақын,
Жер де тегіс ол жатқан.
Бұл баяғы нақ «басынан
Көш келетін» Қаратау.
Қара көзді қалқасынан
«Жас келетін» Қаратау.
Мырғалымсай шахтасына
Түсіп кетсең - жер терең.
Аяғыңның дәл астында
Жатыр ағып ерке өзен.
Жұтсақ суын жанға рақат,
Тамсанасың «шіркін!» - деп,
Жатыр ағып жайбарақат
Жер қойнында бүлкілдеп.
Бүлк-бүлк етіп емшек емген
Сәбиіндей ананың.
Мінезі жоқ өршеленген,
Тәтті қылық, бала ағын.
«Ақтабан» боп ауған шақта,
Көшіп бастан алтын күн,
Қарт Қаратау қалған сақтап
Көз жасы ма халқымның?
Сөз таба алмай, мен үндемей,
Сол өзенге табындым.
Жүрегімнің діріліндей,
Ағынындай қанымның.