Өлеңдер ✍️

Қарашаған басында
Жолықты бір шал маған.
Ол туғалы осында
Қырық жыл балық аулаған.
Көк дауылдан жалықпай,
Әлі де ауын салмақшы.
Арғы атасы Балықбай,
Бергі атасы Қармақшы.
Бар мінезін теңіздің
Көкейіне орнатқан.
Қазағы емес ол түздің
Құба дәнде мал баққан.
Оның малы - май балық
Жатқа білер өрісін.
Қайсы балық қай уақыт
Аударады қонысын.
Аз-ақ айтар сөзі де,
Көрсе-дағы талайды.
Кеп сөйлесең, өзіңе
Таңырқанып қарайды.
Көздері өткір ал бірақ,
Бір қараған кезде шын,
Кеудеңе бір бал бұлақ
Құйылғандай сезесің.
Күнде айқасып. Күреспен
Өткізген соң мезгілді,
Күн есебін білместен,
Аттандырып тез жылды.
Жүргеннен бе, не ғажап,
Не сиқыры бар мұның?!
Шаштарында болмайды ақ
Бұл араның шалының.
Кетер ме естен сол мекен,
Сол өзгеше бір туыс.
Жұмысшы тап сонда екен
Қазақтағы бір тұңғыш.