Өлеңдер ✍️

Қара жер, көк құрақ, қызыл гүл,
Көк аспан, көк теңіз мөп-мөлдір,
Жарық күн жарқырап жанып тұр
Дүниені ақ сәуле жауып тұр.
Ақ сәуле жайнатты жерімді,
Көгертті көгімді, көлімді.
Қып-қызыл қызартты гүлімді,
Күлдірді қызымды, ұлымды.
– Күн! - дейді құстар да сайраған,
– Күн! - дейді сәби де ойнаған.
Жердің де тілі бар: - Күн! - дейді,
Шөптің де тілі бар: - Күн! - дейді.
Ақ сәуле жарығы жетпеген,
Ақ сәуле жылуы өтпеген
Бар ма екен биіктер, тереңдер?
Қорқамын, бар екен демеңдер.
Бар екен, қорықсам да айтамын,
Сүймеймін сөздердің жалтағын.
Бар екен: кеуделер, көңілдер
Қараңғы, қап-қара көмірден.
Ақ сәуле, жібіттің жерімді,
Көгерттің көгімді, көлімді.
Жылытшы мұп-мұздай жүректі,
Ағартшы қап-қара көңілді!