Өлеңдер ✍️

Қара өлеңнің қағбасы – Қарағанды,

Баурап алар өзіне қарағанды.

Отырардай бұл дағы алып шахар,

Ақындары сүйетін аламанды.

Адамдары жайдарлы, жайсаң анық,

Жігіттері ер жүрек, қайсар алып.

Көңіл шіркін еріксіз елеңдейді,

Құдды бір жатқандай сай-сала ағып.

Берік болсын босаға, белдеулерің,

Желсіз күні желігіп желдеудемін.

Қара алтынның қоймасы Қарағандым,

Тек өзің деп соғады кеудем менің.

Тарихы бар өшпейтін, хатқа түскен,

Жемістері жайқалған, бақта піскен.

Өзі туған қаланың тарихын да,

Сәбилері туылған жаттап іштен.

Жырмен жүрек тербеген қала мәңгі,

Тамылжытып, сызылтып салар əнді.

Өзіндегі өнерін саған арнап,

Жүректерді жаулайды Қарағанды!