Жұмағы бұл дүниенің - жақсы қатын,
Шығарса ағайынға жақсы атын.
Гүл жүзді(жүзлі), шырын сөзді (сөзлі), нәзік болса,
Түзетсе үй-мүлкінің салтанатын.
Бай күтпек бәрінде де — артық ғылым,
Хош құлық (құлқат), жұмсақ тілі болса хылым.
Шия мен, әдеп, ынсап бірдей келсе,
Не болар мұнан артық ғақыл, білім?
Нәзік келер лебі лағыл, тісі-інжу,
Махбоп (мақ боп) жар(иар) бұл дүниеде артық ганжу.
Сурет( шурат), қасірет, - екеуі бірдей келсе,
Жарандар, мұнан(онан) артық неғмет бар ма - ay!
Махбоп жары талап қылмақ ерге міндет,
Көреді нәсіп болса, түрлі ләззат.
Есіктегі бастарын төрге сүйреп,
Егер де қолға түссе, мұндай ғиззат.
Бұл күнде мұндай қатын болған хадір(надор),
Қош құлық, жұмсақтық іс болмас садыр.
Ана мен мынаменен де алыстырып,
Басында қалдырмайды құрмет, қадір.
Жақсы болса, көбейтер досты жарың.
Жаман болса, қас қылар халықтың бәрін.
Айтақтар иттей, айтып көрінгенге,
Әркіммен шырылдасып, кетер арың.
Жаман болса, дүниенің ол тозағы.
Басыңнан арылмайтын сол зор азабы.
Жыланша заһарымен шағып алса,
Жүрегіңнің басынан кетпес дағы.
Қоя бер тіпті қолыңнан келе алмаса,
Бас алып кету керек онан-дағы.
Дүниенің ол тозағы - жаман қатын,
Жаман қатын шығармас ердің атын.
Он екіде бір нұсқаң келмеген соң,
Дүниенің көре алмайсың аз рақатын.
Бұралып бір өзіңді күте алмаса,
Шаруаңды орны - орынымен тұта алмаса,
Ұрғашысыз шаруаның сәні келмес,
Қайтесің, өзің істе, тіл алмаса.
Ұрғашының міндеті - үй шаруасы,
Ұқыптаса көп болар біс асы.
Үй-түзіне бір өзі қараған соң,
Миқата боп кетпей ме ердің басы?!
Ұялмай отырады тілін безеп,
Әдеппен сөйлемейді тілін тежеп.
Бүйтіп өткен өмірде не қызық бар
Ұрғашы, еркек жұмысын бір өзі істеп?!
Ойлағаны - жақынмен қылмақ араз,
Не екенін білмейсің мақсат ғараз.
Белгілі науқас емес, ем істейтін,
Сүйегімен кететін бұл бір мерез.