Өлеңдер ✍️

Қызыл тілім 

Айтайын деп дәтімді сөз ұғарға, 

Көп оқталдым дәуірдің көзі барда. 

Болып шықты қайтемін құлқыны зор, 

Сенгенімнің қыран деп өзі қарға. 

Бар сырымды іркідім, үндемедім, 

Күн көңілім айналды түнге менің. 

Бір-ақ күнде болмысын әйгіледі, 

Төбе құрлы болмады-ау шың дегенім. 

Сан алапат сайысты қырғындарда, 

Тарихымыз кетпеген құрдымдарға. 

Қырандардың қанаты қырқылғанда, 

Аспан асты айналар құзғындарға. 

Мұзарт таулар мұнартқан бұла биік, 

Өр кеудесін қыранға тұрады иіп. 

Тіней емес жалғанда жалғыз ғана, 

Жер шарына керек қой бір ақиық. 

Адалмын деп ешкімді сендірмедім, 

Құпия ғой кеудемде мөлдір көлім. 

Сұңғыланың түбі бір сұғанақтық, 

Даңғой екен данышпан деп жүргенім. 

Арта аламын, білмеймін, кімге сенім, 

Өз-өзіммен оңаша тілдесемін. 

Қызыл тілім орынсыз от бастырып, 

Тиеме деп қорқамын бір кеселің.