Өлеңдер ✍️

САРЫ ЖҰРТ – САҒЫНЫШ

Жаным бірге көшеді бүлтыңменен,

Жүрек бірге сарғаяр жұртымменен.

Қасқа жолда сәбилік қалды елесің,

Қос өкпең бүлкілдеген.

Көңілімнің сіңгенде әні ымыртқа,

Әлдиленер сары әлем сағынышқа.

Көң қораның иісі буынды алар,

Қайта айналып соғайын сары жұртқа.

Көңілім де көрікті сезіп ақ таң,

Жұлдыздардай көп еді,

Кезім аққан.

Ақ бастауым балдырлы аман ба екен?

Көктемеде әкеміз көзін ашқан.

Өтіп жатар ың-жыңсыз өмір онда,

Серке бастап қой келер сері жоннан.

Алтынға да бергісіз аңғал өмір,

Алғаным-ай, сусытып сені қолдан.

Енді, міне, кеудеде арман-азап,

Тәтті мұң да, өксу де, бар ғаламат!

Қара бала қағылез сені ойлаймын,

Лақпен бірге жүгірген жар жағалап.

Отырамын ымыртқа мұң ақтарып,

Ертең күнім шығады құлақтанып.

Ауыртады жанымды сары жұрттағы,

Ақ қайыңдар жүзінен ұят тамып