Әңгімелер ✍️

Есікті сарт еткізіп ашып, Эльза үйге жүгіріп кірді. Пеш түбінде бүрісіп отырған Рабиға әжейге қуана қарап, ентіге самбырлады:

— Апа! Зольдат, Кригер келеди!

— Кім?! Кім дейсің Ылиза-ау?!

— Зольдат! Кригер. Аскер.

— Ойбай-ау, Құбаш емес пе?

— Иа, иа! Куваш Зольдат! Сол!

Рабиға тырбанып қол созады. Тұра алмай жан ұшырады.

— Апа! Жүр! Біз Кувашты көреди... Куваш қуанады.

Тәлтіректетіп әжейді есік алдына алып шықты.

— Қайда? Кәне? Ылиза-ау, неге көрінбейді?

— Анау... анда қара. Банхоф... вокзал жаққа...

— Құдайым-ау, шынымен иігенің бе? Көргенің бе көз жасымды. Анау, менің құлыным ғой, Құбашым ғой!.. Рабиға әженің бүкіл тұла бойы дірілдеп кетті.