Өлеңдер ✍️

«Жаным-ау» — дей алмаймын, жаралымын,

Сезімімнен жылыстап барады күн.

Айша бибі сияқты аңсағанмен,

Жазар дейсің түсініп жарамды кім?!

Тым салқындау тартқан-ды түндер неге,

Бет алған-ды жүрегің түрленбеуге.

Маңдайымнан махаббат сипаған жоқ,

Еңлік сынды еңіреп жүргенде де!

Қойшы, əйтеуір сезімнің сынығы көп,

Жаратқан соң, Тəңірім бұрымды-ғып!

Сансызбайды сан жылдар күткенменен,

Төлегенге татитын қылығы жоқ!

Біреу күлер біреулер ұғынады,

Сезім байғұс тасаға тығылады.

Алпамысын іздеген Гүлбаршындар,

Қаңбақ шалға сүрініп жығылады!

От боп жансаң соңын да сөну бар-ды,

Тоқтамайды десең де өмірді әлі.

Қозы Көрпеш сияқты жігіт тауып,

Тұншықтырып сезімді көму қалды!

Баян болып қасында өлу қалды!